Hepimiz az eşyalı, sakin konutlarda yaşamak istiyoruz. Fazla eşyanın hayatımızı gereksiz kalabalıklaştırdığını, boşuna toz yarattığını, görsel karışıklığa sebep olduğunu biliyoruz. Araştırmalar fazla eşyayla dolu bir ortamda yaşamanın ve çalışmanın gerilime yol açtığını, dikkat dağınıklığına sebep olduğunu söylüyor. Kalabalık ortam daha fazla yememize bile sebep oluyor. Cornell Üniversitesi’nde yapılan bir araştırmada dağınık ve kaotik bir mutfakta daha fazla yediğimiz bulunmuş örneğin.
Hayalini kurduğumuz meskenler eskilere nazaran bomboş sayılabilir. Ne büfe dolusu biblo var, ne de oradan buradan toplanmış ıvır zıvır. Minimal bir konutun peşindeyiz, az ve öz eşya ol an. Kalabalık yapmayan.
Elbette temel tahlil baştan az almakta ya da gereksiz almamakta. Nitekim giyeceğimiz kazağı, okuyacağımız kitabı, kullanacağımız tabağı mı alıyoruz, yoksa biriktirdikçe biriktiriyor muyuz? Hele uzun yıllar tıpkı konutta yaşadıysanız, o hayalini kurduğunuz minimal meskenden bir epey uzak olabilirsiniz. Pekala ,neden fazlalıklardan vazgeçemiyoruz?
Suçluluk duygusu
Banyonuzda iki yıldır duran o krem ya da heyecanla aldığınız lakin iki sefer giyip unuttuğunuz o kırmızı etek. Para harcadınız, vakit harcadınız, tahminen de birinin armağanı. Sebebi her neyse, bırakamamanızın bir sebebi suçluluk duygusu olabilir. İşin berbatı, saklayıp kullanmamak tam aykırısı bu duyguyu arttırır. Halbuki kullanacak birine vererek hem ondan hem de suçluluk hissinden kurtulabilirsiniz.
Ufak adımlarla başlayabilirsiniz
Eğer meskeninizde çok eşya birikmişse, tenhalaştırmak için birkaç güne gereksiniminiz var üzere hissedebilirsiniz. Hakikat, en hoşu kapanıp hepsini birden halletmek. Lakin o birkaç günlük boş vakit hiç bir vakit gelmeyebilir. O yüzden ufak adımlarla başlayın. Bir dolap, bir kutu, bugün fotoğrafları ayıklayın, yarın çocukların sakladığınız eşyalarını. Günde 15 dakika bile kâfi. Vakitle o tenhalığa kavuşacaksınız, söz!
Eşyalarla kurduğumuz duygusal bağ
Bırakamamanın ardındaki en büyük neden tahminen de eşyalarla kurduğumuz bağ ve onlara bağladığımız mana. Bizim için anısı olan bir kazağı ne kadar giymesek de vermek güç. Lakin şunu unutmamak gerek; o eşyayı bırakırken, beraberinde getirdiği anıyı bırakmıyoruz aslında. O hatıra eşya olmadan da bizimle. Ortalarında “yok bırakamam” dediklerinizi bir kutuya sığdırmayı ya da sergilemeyi de deneyebilirsiniz.
Ya ilerde gereksinimim olursa?
Bu soru da bizi bırakmaktan alıkoyan sebeplerden biri. Ya gereksinimim olursa? Olmaz. Son iki yıldır kullanmadıysanız, ilerde kullanma ihtimaliniz de az. Şayet kuşkularınız varsa, dolabınızın görünür bir yerine koyun, daima gözünüzün önünde olsun ve kullanmayı deneyin. Şayet yeniden de kullanmıyorsanız, belirli ki ayrılma vakti gelmiş.
Dolaplarınızı tanıyın
Ne yazık ki konutlarda vakitle biriken eşyaların bir kısmı bir yerde, bir kısmı diğer yerde durabiliyor. Kimileri yazlıklar, kimileri kışlıklar ortasında duruyorsa kaç tane beyaz gömleğiniz olduğunu bilemezsiniz. Hepsini mutfak tezgahınızın, yatağınızın üzerine yığın ve ayıklayın. Tahminen üç başka çay süzgeciniz, gerekenden çok daha fazla beyaz gömleğiniz var lakin farkında bile değilsiniz. Bilseniz, o üçüncü süzgeci vermeniz daha kolay olabilir. Bırakmaya başlamadan evvel nerede ne olduğunu öğrenmekte fayda var.
