İzmir’in Gültepe semtinde yaşayan Semih Dizbay, 24 Ekim 2006’da bayram günü bakkaldan ekmek almak için konutundan çıktı fakat kendisinden bir daha haber alınamadı. Anne Birsen Dizbay’ın kayıp müracaatıyla başlatılan arama çalışmalarında 2 yıl boyunca bir sonuç çıkmadı.
Semih Dizbay’ın cesedi 21 Ocak 2008 günü Bornova ilçesi Evka 4 semtindeki ormanlık alanda bir avcının beşere ilişkin kafatası görmesi ve bu durumu jandarmaya bildirmesi üzerine toprağa gömülü halde bulundu. Aile, oğullarının kıyafetinden cesedi teşhis etti.
Başlatılan soruşturma kapsamında Dizbay ile tıpkı semtte oturan ve cesedinin bulunduğu yere 760 metre uzaklıktaki at çiftliğinde çalışan Muharrem H. ve akrabası Hakan H. gözaltına alındı, haklarında iddianame hazırlandı. Semih Dizbay ile Muharrem H’nin kız problemi yüzünden husumetli olduğu iddianamede yer aldı.
Muharrem H. ve Hakan H. yapılan yargılamalarda 2 kere kanıt yetersizliği nedeniyle beraat etti. Bu süreçte beraat kararları Yargıtay tarafından bozuldu, evrak da yine mahallî mahkemeye gönderildi.
Yargıtay, “maktulün kaybolduğu saatte sanıkların telefonlarının baz istasyon bilgileri ile tıpkı bölgede olup olmadıkları konusunda araştırma yapılmadığı, şahitlere soru sorma hakkının verilmediği ve olayı ait olabileceği bedellendirilen telefon konuşmalarının aydınlığa kavuşturulmadığı” üzere münasebetlerle kararın bozulduğunu bildirdi.
İzmir 9. Ağır Ceza Mahkemesi’nde 31 Mart’ta görülen karar duruşmasında, Muharrem H. müebbet mahpus cezasına çarptırıldı, Hakan H. ise beraat etti.
Bilirkişi raporu
Kararda, baz istasyon bilgilerine ait alınan uzman raporuna atıfta bulunuldu.
Raporda, “Muharrem H’nin, maktulün kaçırıldığı saatlerde oturdukları birebir mahalle Gültepe’de olduğu, maktulün kaybolduğu vakit diliminde sanığın otomobil ile hareket halinde olduğu, güzergahının çalıştığı at çiftliği ile cesedin bulunduğu bölgeye yönelik olduğu, sanığın maktulle arbede etmelerine sebep gösterilen İstek ile uzun süren telefon görüşmelerinin bulunduğu” belirtildi.
Sanığın çalıştığı at çiftliğinin sahibi S.T’nin, “Muharrem, 2006 yılının son aylarına hakikat bilhassa geceleri elinde av tüfeği ve yanında bulunan kurt köpeği ile çiftlik meskeninin üst tarafında bulunan yani olay yeri olan ormanlık alana gerçek daima gidip geliyordu, ekseriyetle geceleri uyumuyordu.” tabirleri kararda yer aldı.
Heyetin kararında, kanıt olarak Muharrem H’nin maktul Semih Dizbay’ın kaybolduğu andan itibaren başlayan ve hareketli güzergahta olduğunu ve maktulün cesedinin bulunduğu bölgeye kadar gittiğini gösteren telefon baz istasyon haritası da bulunuyor.
En kıymetli kanıt telefon sinyalleri
Hükmün münasebetinde şu tabirlere yer verildi:
“Maktulün kaçırılıp öldürülmesi sürecinde Muharrem’in cezalandırılması tarafındaki kararımıza yalnızca ‘biz o denli hissediyoruz’ halinde hisle değil, detaylı tespitlerimizden ötürü oy çoğunluğu ile varıldı. Maktulün, Muharrem ve öngörümüze nazaran arkadaşı yahut arkadaşları tarafından evvel kaçırıldığını, devamında çalışmış olduğu at çiftliği bölgesini çok güzel bildiğinden at çiftliğine kuş uçuşu 750 metre uzaklıktaki karşı zirvede ormanlık alana götürerek cesedi gömdüğünü düşünüyoruz. Bu sonuca varmamızın en değerli kanıtı, sanığın telefonunun baz istasyon dataları olup maktulün mahalleden kaçırılıp at çiftliği ve cesedin bulunduğu bölgeye gelen sinyal bilgileridir.”
Başkanlığını Haki Öncü’nün yaptığı heyetten bir üye hakimin muhalefet şerhi koyduğu kararda, “Maktulün sanık tarafından öldürüldüğüne dair her türlü kuşkudan uzak, kesin ve inandırıcı kanıt elde edilemediği niyetiyle sanığın beraatine karar verilmesi gerektiğini düşündüğümden çoğunluğun sanık Muharrem’in mahkumiyeti ve sanığın tutukluluk halinin devamına yönelik karara iştirak etmiyorum.” sözleri yer aldı.
“‘Bir gün kesinlikle ortaya çıkacak’ diyorum”
Anne Birsen Dizbay, adaletin yerini bulması için yıllarca mahkemelere gidip geldiğini, çıkan kararla da memnun olduğunu söyledi.
Adaletin yerini bulduğunu anlatan Dizbay, hislerini şöyle lisana getirdi:
“Adalete güvenmem lazım, bir gün kesinlikle çıkacak ortaya’ diyordum. Bu mahkeme bana sürpriz oldu, cezasını çeksin, bir damla acımıyorum. 2 yıl boyunca emniyetin kayıp ofisine gittim. Her gittiğimde ceset gösteriyorlardı. İsimli tıpta cesetler gördüm. Semih’in gözlükleri, ayakkabıları, eşyaları, kemikleri. Mavi beyaz kazağı, siyah beyaz eşofmanı tanıdım. Adalet yerini buldu lakin bu olayı Muharrem’in tek başına yaptığına inanmıyorum.”
